AMAÇ: Çalýþmamýzda fast- track kardiak cerrahi planlanan hastalarda, hasta kontrollü analjezi yöntemiyle fentanil bolus ve remifentanil infüzyon uygulamasýnýn postoperatif aðrý ve derlenme üzerine etkilerinin karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý.
YÖNTEMLER: Sevofluran ve remifentanil anestezisi uygulanan, fast-track koroner baypass cerrahisi geçirecek ASA II grubu 42 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalar rastgele iki gruba ayrýldý. Grup 1 (remifentanil grup), 0.1 µg kg-1 min-1 postoperatif hasta kontrollü analjezi cihazý ile remifentanil infüzyon verilen grup. Grup 2, (fentanil grup ) cerrahi bitiminden 5 dakika önce 1 µg kg-1 fentanil bolus verilen grup. Fentanil bolus uygulamasýndan sonra fentanil bolus protokolü 0.1 µgkg-1 bolus doz ve 8 saat kilit süresi olacak þekilde düzenlendi. Postoperatif ilk 4 saatte her 15 dk. da, 12. ve 24. saatte aðrý skorlarý, sedasyon skorlarý ve ek analjezik ihtiyaçlarý kaydedildi.
BULGULAR: Analjezik etkinlik açýsýndan iki grup arasýnda fark yoktu. Grup 1 de sedasyon seviyesi ilk 2 saat içinde daha düþük bulundu. 2. saatten sonra sedasyon seviyeleri iki grup arasýnda benzerdi.
SONUÇ: Fast-trak kardik cerrahi geçiren hastalarýn derlenme döneminde postopratif aðrýyý önlemede analjezik dozda remifentanil kullanýlabilir.

AMAÇ: Bu çalýþmada atan kalpte koroner arter baypas cerrahisi hastalarýnda esmololün hemodinamik etkilerinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
YÖNTEMLER: 34 ASA 2-3 grubu atan kalpte koroner arter baypas cerrahisi geçirecek adult hasta basit randomizasyonla remifentanil+sevofluran veya remifentanil+sevoflurana ek esmolol infüzyonu alacak gruplara ayrýldý. Hastalarýn hemodinamik parametreleri (arter kan basýncý, kalp atým hýzý, kardiyak output, strok volüm)ve total remifentanil kullanýmlarý karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Esmolol grubunda ameliyat süresince daha iyi hemodinamik kontrol saðlandý.
SONUÇ: Sonuç olarak esmolol koroner arter baypas cerrahisi hastalarýnda hemodinamik kontrol için anesteziklere eklenebilir.

AMAÇ: Bir alfa2 agonsit olan deksmedetomidin (deks) perioperatif süreçte sedasyon amacý ile kalp hýzý kontrolündeki etkinliði ile tercih edilmektedir. Bu çalýþmada epidural anesteziye eklenen deks sedasyonunun damar cerrahisinde, miyokard iskemisi üzerine etkisinin araþtýrýlmasý hedeflenmiþtir.
YÖNTEMLER: Epidural anestezi ile vasküler cerrahi yapýlacak 48 hasta çalýþmaya dâhil edildi. Ýki gruba ayrýlan hastalardan ilk grubun (GD) sedasyonu cerrahi esnasýnda ve postoperatif 24 saat boyunca deks ile saðlanýrken, ikinci grupta (GM) ayný amaçla midazolam kullanýldý. Ýki grupta da sedasyon skoru hedefine göre doz ayarlarý yapýldý. Epidural anestezi ve postoperatif analjezi protokolü tüm hastalar için benzerdi.
Çalýþmada hemodinamik parametreler ile EKG analizi cerrahi sýrasýnda ve postoperatif 48 saat boyunca izlendi. Troponin düzeyleri iþlem öncesi, postoperatif 4, 8 24, 36 ve 48. saatlerde ölçüldü. Aðrý deðerlendirmesi vizüel analog skala (VAS) ile yapýldý.
BULGULAR: Kalp hýzý GD’de tüm zamanlarda GM’den düþük bulundu. Meydana gelen iskemik epizodlar GM’de GD’ye göre anlamlý olarak daha uzun sürmüþtür. Troponin seviyesi 24, 36 ve 48 saatlerde GD’de anlamlý olarak daha düþük olduðu görüldü (p<0.05). Postoperatif analjezik tüketimi karþýlaþtýrýldýðýnda, 24 ve 48.saatlerde GD’de anlamlý olarak daha az tüketim söz konusu oldu (p<0.01).
SONUÇ: Epidural anestezi ile deks, midazolam gibi yeterli sedasyonu saðlamýþtýr. Üstelik deks infüzyonu altýnda kalp hýzý ve troponin düzeyleri daha düþük seyretmiþtir. Yine deks infüzyonunda analjezik gereksinimi de azalmýþtýr. Bu etkiler infüzyon kesildiði halde devam etmiþtir.

Kardiyak patolojileri bulunan çocuklarda nonkardiyak cerrahi için güvenli bir anestezi yöntemini planlarken temel hedef, hastanýn preoperatif durumu ve eþlik eden kardiyak problemin fizyolojisine göre optimal oksijenizasyonun saðlanmasý ve kardiyak stabilitenin korunmasýdýr.
Bu sunumuzda izole persistan patent duktus arteriyozusu bulunan pediyatrik olguya uyguladýðýmýz anestezi yöntemini ve bu olgularda güvenli anestezi yönteminin nasýl olmasý gerektiðini irdelemek istedik.

Histeroskopi, intrauterin patolojilerin taný ve tedavisinde; hýzlý postoperatif derlenme ve düþük morbidite saðlamasý nedeni ile “altýn standart” bir teknik olarak kabul edilmektedir. Histeroskopi, güvenli ve kolay uygulanabilen minimal invazif bir yöntem olarak kabul edilmesine raðmen, özellikle operatif histeroskopiler anes¬tezistler açýsýndan dikkat edilmesi gereken birçok riski de beraberinde taþýmaktadýr. Bu olguda, operatif histeroskopi uygulamasý sonrasýnda venöz hava embolisi geliþimini suna¬rak bu komplikasyonun yönetimine dikkat çekmeyi amaçladýk.