Ýntravasküler volümün korunmasý ve hemodinamik optimizasyonun saðlanmasý postoperatif morbidite ve mortalite üzerine önemli rol oynar. Sývý tedavisinin yönetiminde yeterli ve güvenli doku oksijenasyonunu saðlayacak kan akýmýnýn garanti edilmesi ve kalp debisinin metabolik ihtiyaçlarýn karþýlanmasýnda yeterli olup olmadýðýnýn belirlenmesi gerekmektedir. Kritik hastalarda intravasküler volüm durumunu doðru bir þekilde deðerlendirmeli ve sývý yüklemesini takiben geliþecek hemodinamik cevabý (yani hastanýn sývý yüklemeyle atým hacmini veya kalp debisini artýrýp arttýrmayacaðýný) öngörebilmeliyiz. Günümüzde, bazý hemodinamik monitörler, atým hacmini sürekli olarak hesaplayarak atým hacmi deðiþimi (SVV) ve nabýz basýncý deðiþimi (PPV) gibi dinamik parametreler saðlayabilmektedir. Hastalara optimum sývýyý vermek ve fazla sývýnýn yol açtýðý olasý olumsuzluklardan kaçýnmak için, sývý yanýtýný tahmin eden uygun hemodinamik monitorizasyon yapýlmalý ve akýlcý bir sývý stratejisi uygulanarak sývý tedavisi hasta için kiþiselleþtirilmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmanýn amacý Airtraq ve Macintosh laringoskop ile yapýlan endotrakeal entübasyonda hemodinamik yanýtlarýn karþýlaþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Etik Komite onayý alýndýktan sonra, ASA I grubunda, 18-65 yaþ arasý, havayolu anatomisi Mallampati I-II olan, elektif cerrahi geçirecek 60 hasta çalýþmaya alýndý. Randomize olarak iki gruba ayrýlan (n=30) hastalarýn kalp hýzý, noninvaziv sistolik, diyastolik ve ortalama arter basýncý, tidal sonu karbondioksit basýncý ve periferik oksijen satürasyonu monitörizas edildi. Grup M hastalar Macintosh, grup A Airtraq laringoskop ile entübe edildi. Hastalarýn anestezi indüksiyondan önce ve sonra, havayolu saðlama giriþiminden sonra 5 dk süresince hemodinamik veriler kaydedildi ve istatistiksel olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Her iki grup arasýnda preoperatif, 0.dk, 1.dk, 2.dk, 3.dk, 4.dk, ve 5.dk sistolik, diyastolik ve ortalama arter basýnçlarý ile kalp hýzlarý açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmadý (p>0,05). Ancak iki grupta da sistolik, diyastolik ve ortalama arter basýnçlarý ile kalp hýzlarý 1.dakikada belirgin arttý. (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Genel anestezi altýnda endotrakeal entübasyon uygulamasýnda Airtraq laringoskobun kolaylýk ve hemodinamik yanýt açýsýndan, Macintosh laringoskop ile eþit koþullar saðladýðý kanýsýna varýldý.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Nonkardiyak cerrahi geçirecek kardiyak problemli hastalarýn preoperatif deðerlendirmesi oldukça kritiktir. Çalýþmamýzýn amacý; Amerikan Anestezistler Derneði (ASA) sýnýflamasý, Goldman skorlama sistemi ve kardiyoloji konsültasyonu ile belirlenen kardiyak risk ile perioperative mortalite ve morbidite arasýndaki iliþkinin araþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Nonkardiyak cerrahi geçirecek, kardiyoloji konsültasyonu istenen 500 hasta prospektif olarak çalýþmaya alýndý. Hastalarýn ASA sýnýflarý, Goldman skorlarý, kardiyak riskleri, komorbiditeleri, operasyon tipleri, preoperative kardiyak semptomlarý ile perioperative mortalite ve morbidite arasýndaki iliþki deðerlendirildi.
BULGULAR: Morbidite geliþen grupta ortalama yaþ (69.3 ± 10.6) morbidite geliþmeyen gruba göre (64.0 ± 12.1) anlamlý olarak yüksekti (p < 0.001). Çalýþmamýzda perioperative mortalite gözlenmezken, 500 hastanýn 354 (%70,8) ünde kardiyovasküler komplikasyon geliþti. Operasyon tipi açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý farklýlýk gözlenirken (p = 0.001), preoperatif hipertansiyon varlýðý morbidite geliþen grupta daha sýktý (p = 0.007). Ýki grubun preoperatif ASA sýnýflarý (p = 0.016), Goldman skorlarý (p < 0.001) ve kardiyoloji konsültasyon riskleri (p = 0.039) anlamlý olarak farklýydý. Yapýlan lojistik regresyon analizinde yalnýzca yaþ, hipertansiyon ve operasyon tipinin perioperative morbidite için risk faktörü olabileceði gösterildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: ASA sýnýflamasý, Goldman kardiyak risk indeksi ve kardiyolog tarafýndan belirlenen kardiyak risk; hastalarýn perioperatif yönetimini etkileyebilir. Ayrýca risk indeksleri ile algoritimlerin kullanýmýnýn; konsültasyon ihtiyacýný azaltarak gereksiz laboratuar ve görüntüleme tetkiki istemini dolayýsýyla cerrahinin gereksiz ertelenme ve iptalini önleyebileceðini düþünüyoruz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada koroner arter baypas (KABG) ameliyatý geçiren hastalara postoperatif süreçte parasetamol, diklofenak sodyum ve tramadol uygulamasýnýn postoperatif aðrý üzerine etkilerini karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Etik komite ve bilgilendirilmiþ onamlarý alýnan KABG uygulanacak normal böbrek ve karaciðer fonksiyonlarýna sahip ve ejeksiyon fraksiyonu % 40 üzerinde olan 200 hasta çalýþmaya alýndý. Hastalar rastgele dört gruba ayrýldý; grup I (n=50) parasetamol IV, grup II (n=50) diklofenak sodyum IM, group III (n=50) IV tramadol alan hastalar, ve grup IV (n=50) plasebo. Grup IV de ki hastalar sadece 2 µg/kg/saat fentanil aldý. Hemodinamik ve biyokimyasal parametreler kaydedildi. Postoperatif aðrý vizüel analog skala (VAS) ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Plesoba grubunda ekstübasyon zamaný daha uzun, PaCO2 seviyeleri ve ortalama kan basýncý diðer gruplara göre daha yüksekti. Diðer analjezi gruplarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda IV parasetamol'ün analjezik etkisinin diklofenak ve tramadol'e benzer olduðu görüldü.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Yoðun bakým ünitesinde yatan hastalarda yineleyen intravenöz (IV) yollara ulaþýmýn zorluðu çok sýk karþýlaþýlan bir sorundur. Santral venöz kateterizasyon (SVK) bu yüzden sýk kullanýlan bir yöntemdir. Çalýþmamýzýn amacý, hastanemizin yoðun bakým ünitesinde gerçekleþtirilen juguler ve subklavyen santral venöz kateter yerleþtirme iþlemlerimizdeki baþarý oraný ve komplikasyon sýklýðýný retrospektif olarak deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýzda Ocak 2010 – Mart 2013 tarihleri arasýnda kliniðimizde santral venöz kateter uygulanan 211 hastanýn demografik verileri, primer tanýlarý, giriþim sayýsý, komplikasyon sýklýðý kaydedildi. Hastalar giriþ venlerine göre sað internal juguler ven (Grup J) ve sað subklavyen ven (Grup S) olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn 72’si (%34.1) kadýn 139’u (%65.9) erkekti. Hastalarýn yaþ aralýklarý 28-96, yaþ ortalamasý ise 70,89±11,32 yýldýr. Olgularýn %55,9’una (n=118) Juguler kateter, %44,1’ine (n=93) Subklavyen kateter uygulanmýþtýr. Komplikasyon %13,7’sinde (n=29) saptanmýþtýr. Bu olgularýn %31,0 (n=9) enfeksiyon, %24,2’sinde (n=7) pnömotorax ve %44,8’inde (n=13) hematom gözlenmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: SVK oldukça sýk baþvurulan ve ciddi komplikasyon riski olan giriþimsel bir iþlemdir. SVK takýlmasý sonrasýnda olgularýn yakýn takibinin komplikasyonlarýn sýklýðýný azaltýp erken tanýnmasýna yol açacaðý düþüncesindeyiz.

Ekstrakorporal membran oksijenizasyonu (ECMO) hayatý tehdit eden kalp ve akciðer yetmezliði durumlarýnda, bu organlarýn görevini üstlenen bir makinedir. ECMO tedavisi sýrasýnda birçok komplikasyon görülebilir. Bizim sunacaðýmýz olguda da periferik katatere baðlý geliþen bacak iskemisi ve yönetimi tartýþýlacaktýr.

Koroner arter baypas greft cerrahisinde safen ven greft olarak kullanýlmaktadýr. Greftin distal ve proksimal anastomozlar arasýnda uygun boy ve eðimde olmasý gerekir. Böylece yeterli kan akýmý saðlanarak miyokard iyi beslenir. Koroner arter baypas ameliyatý sonrasýnda uzun safen ven greftinin katlanmasý sonucu ST elevasyon geliþen bir olguyu sunmaktayýz. Bu olgu sunumu ile koroner arter baypas greft ameliyatý geçirenlerde yakýn takip ve monitorizasyonun önemini vurgulamayý amaçladýk.