Amaç: Tromboelastografi (TEG), pýhtýlaþma hakkýnda bilgi veren bir taný yöntemidir. Açýk kalp cerrahisinde tüm kan koruyucu önlemlere raðmen kan kayýplarý olur, kan ve kan ürünlerinin kullanýmý kaçýnýlmaz hale gelir. TEG çoðunlukla her merkezde bulunmamakta ve kan kullanýmýndaki alýþkanlýklar, eðilimler ve klinik deneyimler gereksiz kan ve kan ürünleri kullanýmýna neden olma ihtimalini yaratmaktadýr. Bu çalýþmada kalp cerrahisinde tromboelastografi kullanýmýnýn kan ve kan ürünleri kullanýmýna etkisinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
Yöntem: Çalýþmaya 18-70 yaþ arasý açýk kalp ameliyatý geçirmiþ 200 hasta dahil edildi. Kardiyopulmoner baypas (KPB) sonrasý protamin uygulamasý sonrasýnda vakalarýn 120-150 sn aralýðýnda Aktive Pýhtýlaþma Süresi (ACT) deðerine sahip olduðu doðrulandý. TEG grubundaki 100 hastada pýhtýlaþma durumu TEG ile deðerlendirildi ve kan ve kan ürünü kullanýmýnýn nasýl yapýlacaðýna karar verildi. Kontrol grubundaki 100 hastaya klinik deneyim ve öngörüye dayalý olarak kan ve kan ürünü kullanýmý uygulandý. Toplam kullanýlan kan ve kan ürünü miktarý, sývý dengesi, inotrop ihtiyacý, mekanik ventilatör süresi, komplikasyonlar, yoðun bakým süreleri ve taburcu süreleri kaydedildi.
Bulgular: TEG grubunda KPB sonrasý Taze Dondurulmuþ Plazma (TDP) kullanýmý, kontrol grubu TDP kullanýmýndan istatistiksel olarak anlamlý derecede düþüktü (p <0.05). Çalýþma grubunda ameliyat sonrasý TDP ve ameliyat sonrasý trombosit kullanýmý, kontrol grubunun ameliyat sonrasý TDP ve ameliyat sonrasý trombosit deðerlerinden istatistiksel olarak anlamlý derecede düþüktü (p<0.05).
Sonuç: Tromboelastografi kullanýmý, KPB sonrasý TDP kullanýmýnýn azaltýlmasý ve postoperatif dönemde TDP ve trombosit kullanýmýnýn azaltýlmasý açýsýndan oldukça faydalý bir izlemdir. Bu sayede gereksiz kan ve kan ürünleri kullanýmýnýn önüne geçilebilir.

Amaç: Ventilatörle iliþkili pnömoni (VAP), yoðun bakým ünitesinde (YBÜ) en sýk görülen nozokomiyal enfeksiyondur. 48 saatlik mekanik ventilasyonda hastalarýn %10-20’sinde VAP geliþmektedir. Bu çalýþmada, açýk kalp cerrahisi geçiren hastalarda preoperatif oral klorheksidin ile aðýz çalkalamanýn VÝP ve mortaliteye etkisinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
Yöntem: Çalýþmaya elektif açýk kalp cerrahisi planlanan 300 hasta dahil edildi. Hastalar prospektif olarak bir bilgisayar yazýlýmý ile rastgele iki gruba ayrýldý. Grup 1: Ameliyattan önceki son gece yatmadan önce diþlerini fýrçalayýp ardýndan %0.12 klorheksidin ile gargara ve ameliyathaneye gitmeden 15 dakika önce gargara yapan hastalar. Grup 2, Sadece diþlerini fýrçalayan hastalardan oluþuyordu.
Bulgular: Grup 1’de 3 (%2,12), Grup 2’de 12 (%8,10) hastada VÝP görüldü (p <0,02). Entübasyon süresi grup 1 için 15±7,40 saat ve grup 2 için 23±32,01 saatti. Bu farklýlýklar istatistiksel olarak anlamlýydý (p<0.01). Grup 1’de YBÜ yatýþ ve hastanede kalýþ süreleri Grup 2’ye göre daha kýsa olmasýna raðmen istatistiksel olarak anlamlý deðildi (p>0,05). Ölüm oranýnda fark yoktu (p> 0.05).
Sonuç: Sonuç olarak, elektif kalp cerrahisi öncesi klorheksidin glukonat ile aðýz çalkalama, VÝP oranýný ve entübasyon süresini azalttý, ancak mortalite oranýný ve YBÜ ve hastanede kalýþ süresini deðiþtirmedi. Öte yandan, bu sonuçlarýn daha geniþ çok merkezli çalýþmalarda deðiþeceðini düþünüyoruz.

Amaç: Desfluran kardiyak anestezide hemodinamik stabilite ve hýzlý derlenme saðladýðý için kullanýlmaktadýr. Çalýþmada, koroner arter baypas cerrahisinde (KABG) desfluranýn farklý minimal alveoler konsantrasyonlarda (MAK) kullanýmýnýn, juguler venöz oksijen saturasyonu (SjvO2) ve hemodinamik parametreler üzerine etkileri araþtýrýldý.
Yöntem: KABG planlanan 60 hasta, hastane etik kurulu ve hasta onamý alýnarak 3 gruba ayrýldý. Desfluran bu gruplarda sýrasýyla 0.5, 1.0 ve 1.5 MAK deðerlerinde kullanýldý. Rutin invazif kateterizasyona ek olarak retrograd juguler venöz katater takýldý. Hemodinamik veriler, SjvO2, diðer parametreler ve kan gazý deðerleri KPB öncesi, KPB süresince ve sonrasýnda kaydedildi.
Bulgular: Tüm gruplardaki SjvO2 deðerleri desatürasyon sýnýrýnda bulunmadý. Glukoz, laktat, parsiyel arter O2 saturasyonu (PaO2) ve parsiyel juguler venöz O2 saturasyonu (PjvO2) deðerleri normal seyretti. Her grupta KPB’a giriþte hipotermi ve hemodilüsyonun etkisiyle arter ve juguler venöz O2 kontent farký O2CT (a-jv) deðerlerinde düþme görüldü (p<0,05).
Sonuç: SjvO2, beyin kann akýmý ve beyin oksijen metabolik hýzý arasýndaki dengeyi ve serebral perfüzyonun yeterliliðini yansýtmaktadýr. Daha önceki çalýþmalarda; KABG sýrasýnda izofluran, sevofluran ve desfluranýn 0,5 MAK düzeyinde, SjvO2 üzerindeki etkilerine araþtýrýlmýþtýr. Üç inalasyon ajanýnýnda SjvO2 üzerine etkileri benzer görülmüþtür. Çalýþmamýzda kullanýlan desfluranýn 3 farklý MAK deðerlerinde, serebral otoregülasyonun bozulmadýðý ve SjvO2 deðerlerinin düþmediði tespit edildi. Ancak hemodinamik bulgulara da yansýyan 0.5 MAK dozunun stres yanýtý yeterince baskýlayamadýðý, özellikle hipertansif hastalarda daha yüksek MAKdeðerlerlerinin hemodinamik stabilite saðladýðý görüldü. 1.5 MAK ise bazý hastalarda hipotansiyona neden olmakta ve vazopressör ilaçlara gereksinim olabilmektedir. Hemodinamik stabilite 1.0 MAK deðerinde saðlanmaktadýr.

Amaç: Kalp cerrahisi geçiren hastalarda COVID-19’un etkileri hakkýnda literatürde çok az veri mevcuttur. Bu çalýþmada amacýmýz, COVID-19’un kardiyak cerrahi sonrasý etkilerini, hastalarýn temel özelliklerini ve laboratuvar bulgularýný tanýmlamaktýr. Ayný zamanda preoperatif süreçte rRT-PCR’nin zayýf taný performansýnýn altýnda yatan mekanizmayý tartýþmaktýr.
Yöntem: Eriþkin kalp cerrahisi kliniðimizde 18 Mayýs 2020 - 07 Haziran 2021 tarihleri arasýnda ameliyat edilen 191 hastanýn verileri geriye dönük olarak incelendi. Ameliyat öncesi asemptomatik ve rRT-PCR (-) olan ve ameliyat sonrasý rRT-PCR pozitifleþen toplam 12 hasta çalýþmaya dahil edildi. Acil operasyon gerektiren, preoperatif dönemde rRT-PCR çalýþmamýþ veya rRT-PCR (+) olan, günübirlik cerrahi operasyon geçirenler ile entübe edilmeden opere edilen hastalar çalýþmaya dahil edilmedi. Hastalarýn yaþ, cinsiyet, taný, yapýlan operasyon, YBÜ yatýþ süreleri, entübasyon süreleri, ekokardiyografi, kan gazý ve biyokimya sonuçlarý ile PCR sonuçlarý kaydedildi.
Bulgular: Çalýþmada 87 hastadan postoperatif rRT-PCR çalýþýldý ve 12 (%13.8) hastada sonuç (+) geldi. 12 hastadan 2’si (%16.7) SARS-CoV-2 pnömonisi nedeniyle ex oldu. Preoperatif lökosit (7.78 103/mcL), lenfosit (1.52 103/mcL) ve CRP (49.27 mg/L) deðerlerinin ortalamasý normal deðer aralýðýnda iken, ferritin (823 ng/ml) ve D-Dimer(1138 ng/ml) deðerlerinin ortalamasý normal deðer aralýðýnýn üzerinde bulundu. Preoperatif ve postoperatif Pa02/Fi02 oranlarýndaki deðiþkenlik ex olan hastalarda (ortalama: 40,50±4,94) saðkalan hastalarýnkine (ortalama: 16,4±9,37) oranla daha yüksek bulundu (P= 0.053).
Sonuç: Ekstrakorporeal dolaþýmýn kendisinin sistemik bir inflamatuar yanýta neden olarak COVID-19 tablosunu þiddetlendirebileceði unutulmamalýdýr. Ayný zamanda daha az yalancý negatiflik PCR sonuçlarý görmek için, kardiyak cerrahiye girecek olan hastalara operasyon öncesi en az 7 gün izolasyon ve SARS-Cov-2 için PCR örneklerinin mümkün olduðunca alt solunum yollarýndan alýnmasýný önermekteyiz

Amaç: Bu çalýþmada konjenital kardiyak cerrahiye gidecek hastalarda, açýk kalp cerrahisinin
triiyodotironin (T3) düzeylerine etkisi incelenmiþtir.
Yöntem: Elektif olarak konjenital kardiyak cerrahi geçiren 30 hasta prospektif olarak çalýþmaya
alýnarak preoperatif (T0), pompa (T1), postoperatif 0.saat (T2), postoperatif 1. Gün (T3),
2. Gün (T4), 3. Gün (T5) ve 8. Gününde (T6), serbest T3, tiroksin (T4) ve tiroid uyarýcý hormon
(TSH) deðerleri, entübasyon zamaný, yoðun bakým ve hastanede kalýþ süreleri kaydedildi.
Bulgular: T0 zamanýna göre T3 düzeyleri T2, T3, T4 ve T5’de, TSH düzeyleri T2, T3 ve T4’de
istatistiksel olarak anlamlý düþerken, T4 düzeylerinde T1 zamanýna göre T2 ve T3 zamanýndaki
deðerler istatiksel olarak anlamlý düþük bulundu. T3 düzeylerinde T0 zamanýna göre T5
zamanýndaki deðiþim ile entübasyon ve hastanede kalýþ süreleri arasýnda negatif korelasyon
tespit edildi.
Sonuç: Konjenital kardiyak cerrahi sonrasý T3 seviyelerinin düþtüðü ve düþük T3 seviyelerinin
entübasyon ve hastanede kalýþ sürelerini olumsuz olarak etkilediði tespit edilmiþtir.

Amaç: Çalýþmanýn amacý, retrospektif olarak koroner yoðun bakýmda bir yýllýk süreçte, elektriksel kardiyoversiyon (EK) amacýyla anestezi uygulanmýþ hastalarýn hemodinamik ve sedasyon sonuçlarýnýn karþýlaþtýrýlmasýdýr.
Yöntem: Atriyal fibrilasyon ritminin düzeltilmesi amacýyla EK uygulanmýþ midazolama ek olarak ketamin veya fentanil uygulanmýþ 60 hasta çalýþma açýsýndan deðerlendirildi. Hastalara uygulanan sedasyona göre Grup F (midazolam-fentanil), Grup K (midazolam-ketamin) olarak iki gruba ayrýlmýþtýr. Gruplarýn iþlem öncesi ve sonrasý hemodinamik parametreleri ve iþlem esnasýnda ve sonrasýnda sedasyon verileri karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Hastalarýn giriþim öncesi kalp hýzý Grup-F’de yüksek olarak tespit edildi (p<0.05). Sistolik ve diyastolik kan basýnçlarý açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0.05). Midazolam-Fentanil uygulanan hastalarda kalp hýzý giriþim sonrasý istatistiksel olarak yüksek gözlenirken, diyastolik kan basýnçlarýnda istatistiksel olarak anlamlý düþüþ saptandý (p<0.05).Ramsay sedasyon skalasý deðerlendirildiðinde; 5, 10 ve 15. dakikalarda her iki grup arasýnda anlamlý fark görülmedi (p>0.05).
Sonuç: Midazolam+fentanil veya midzolam+ketamin kombinasyonunun, standart dozlarda yeterli bir sedasyon saðladýðý, hemodinamik ve sedasyon parametrelerine olumsuz etkilerinin olmadýðý saptandý. Bu sonuçlar bize her iki protokolün yoðun bakýmlarda elektriksel kardiyoversiyon sedasyonu için güvenle uygulanabileceðini düþündürdü.

Amaç: Çalýþmamýzda, aort patolojisi nedeni ile endovasküler aort onarýmý uygulanan hastalarýn
anestezi tekniklerinin ve sonuçlarýnýn geriye yönelik olarak incelenmesi amaçlanmýþtýr.
Yöntem: Bu retrospektif ve gözlemsel çalýþmaya, 2015-2021 yýllarý arasýnda abdominal ve/veya
torasik aort anevrizmasý nedeni ile EVAR veya TEVAR uygulanan hastalar dahil edildi. Hastalarýn
demografik verileri, cerrahi ve anestezi tipi, cerrahi ve anestezi süresi, kan transfüzyon miktarý, YBÜ
ve hastanede yatýþ süreleri kayýt altýna alýndý.
Bulgular: Abdominal ve/veya torasik aort anevrizmasý nedeni ile EVAR ve TEVAR uygulanan toplam
206 hastanýn verilerine ulaþýldý. 63 hastaya TEVAR ve 143 hastaya EVAR uygulandýðý saptandý.
TEVAR yapýlan 63 hastanýn tümüne genel anestezi (GA) altýnda iþlem yapýlýrken, EVAR uygulanan
15 hastaya GA altýnda ve 128 hastaya rejyonal anestezi (RA) altýnda iþlemin yapýldýðý tespit edildi.
Ortalama anestezi ve cerrahi süreleri GA uygulananlarda 136.1±72.0 dak. ve 112.2±71.3 dak. ve RA
uygulananlarda 112.2±71.3 dak. ve 96.5±32.1 dak. olarak bulundu. Ortalama YBÜ ve hastanede
yatýþ süreleri GA uygulananlarda 1.6±2.1 gün ve 3.1±2.7 gün; RA uygulananlarda 1.2±0.6 gün ve
3.1±2.5 gün olarak belirlendi.
Sonuç: Aort anevrizmasý nedeni ile EVAR uygulanan hastalarda anestezi tekniði olarak GA veya RA
yöntemleri tercih edilmektedir. EVAR’da RA’nin GA’ye göre hastane ve YBÜ’de kalýþ sürelerini kýsaltmasý,
kan ürün gereksinimini azaltmasý, gerek anestezi gerekse de cerrahi iþlem sürelerini kýsaltmasý
gibi avantajlarý olmakla birlikte, anestezi tekniðinin seçiminde hasta özelliklerinin de göz önünde
bulundurulmasý gerekmektedir.

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý, kronik venöz staz nedeniyle vena safena magnada n-butil siyanoakrilat ile embolizasyon tedavisi gören hastalarýn sonuçlarýný analiz etmektir.
Materyal ve Metot: Ocak 2017 - 2020 tarihleri arasýnda Bozok Üniversitesi Týp Fakültesi Hastanesi'nde venöz yetmezlik nedeniyle safena ablasyonu yapýlan 241 hasta çalýþmaya dahil edildi. Renkli Doppler Ultrasonografi (RDU) ile ölçülen vena safena magna (VSM) çapý 5,5 mm'nin üzerinde ve safena-femoral bileþke reflü süresi 0,5 saniyeden uzun olan 241 hastada 249 ekstremiteye siyanoakrilat embolizasyonu (SAE) uygulandý. Hastalar ameliyat sonrasý 7. Günde klinik muayene ve 1. ve 6. Aylarda RDU taramalarý ile takip edildi.
Bulgular: Ortalama yaþ 42.7 ± 12.35 yýl ve ortalama safen ven çapý 8.21 ± 2.5 idi. Operasyon süresi ortalama 15,27 dakika idi ve hastalar ayný gün taburcu edildi. Olgularýmýzýn 12'sinde (% 4,81) tromboflebit geliþti; 4 hastada (% 1.60) selülit; 20 hastada (% 8.03) safen ven izi üzerinde ciltte eritem ve medikal tedavi ile düzeldi. Altýncý ayda RDU kontrollerinde 8 VSM'de (% 3.21) kýsmi rekanalizasyon tespit edildi. Hastalarda derin ven trombozu veya nörolojik komplikasyon geliþmedi.
Sonuç: Daha kýsa operasyon ve deþarj süreleri, yüksek VSM obliterasyonu, düþük komplikasyon oranlarý SAE'nin öne çýkan özellikleridir. Tekniðin, kateter gerektiren tüm prosedürlerde olduðu gibi, kývrýmlý damarlarý olan hastalarla sýnýrlý kullaným alanýna sahip olmasý, geleneksel cerrahiyi tamamen dýþlayamamýþtýr. CAE tedavisi, uygun vasküler yapýlara sahip hastalar için baþarýlý sonuçlarý ile umut verici bir geleceðe sahiptir.

Amaç: Öykü ve akciðer grafisi, yabancý cisim aspirasyonu (YCA) olan çocuklarda temel taný araçlarýdýr. Çalýþma erken ve gecikmiþ YCA tanýsý ile iliþkili klinik, radyolojik ve bronkoskopik bulgularý deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr.
Yöntem: YCA þüphesi nedeniyle bronkoskopi yapýlan 249 çocuðun kayýtlarý, YCA için negatif bronkoskopi (grup I), erken taný (grup II) ve gecikmiþ taný (grup III) olmak üzere üç grupta incelendi.
Bulgular: YCA’da boðulma ataklarý, öksürük ve solunum seslerinde azalma anlamlý olarak belirlendi. Radyoopak YC’lerin yüzdesi % 6.2 idi. Grup II ve III’te amfizem; Grup III’te atelektazi ve pnömoni akciðer grafisinde anlamlý derecede yüksekti. Bronkoskopi sýrasýnda saptanan pnömoni ve belirgin inflamasyon Grup III’te belirgindi. YC’ler çoðunlukla bitkisel kökenlidir ve çoðunluðu bronþta, daha çok sað tarafta bulunmuþtur. YC’ler, torakotomi olan biri dýþýnda rijit bronkoskopi ile baþarýyla çýkarýldý.
Sonuç: Literatür taramasý, ayný grup yapýsýnda tasarlanan mevcut (2010-2019) ve önceki (1994-2003) çalýþmalarýmýz radyoopak YC ile iliþkili boðulma epizotunun bronkoskopiye yol açtýðýný göstermiþtir. Anfizem ve atelektazi de erken teþhis için deðerlidir. Radyolojik bulgulardan baðýmsýz olarak, güçlü öyküsü olan hastalarda bronkoskopi düþünülmelidir.

Kronik böbrek yetmezliði olan hastalarýn diyalize girebilmeleri için deri altý arteriyovenöz fistül açmak gerekir. Bu cerrahi iþlemler sedasyon, lokal anestezi, bölgesel anestezi veya genel anestezi altýnda gerçekleþtirilir. Burada komorbid hastalýklarý olan, vücut kitle indeksi yüksek, zor hava yolu bulunan ve sol brakial arter ver sol axillar ven arasýnda fistül cerrahisi yapýlacak bir hastada anestezi deneyimimizi paylaþtýk. Bu vakada serratus anterior plan bloðu ve infraklaviküler blok uyguladýk. Uyguladýðýmýz teknik baþarýlý oldu ve cerrahi iþlem rahatlýkla sorunsuz bir þekilde gerçekleþtirildi. T1-T2 dermatomunun anestezisi için infraklaviküler blok ve üst seviyeden serratus anterior plan bloðu birlikte uygulanabilir.