Objectives: Approximately 30% of patients undergoing cardiac surgery have a history of diabetes mellitus (DM) and approximately 60–80% of patients without DM have stress hyperglycemia, and this may be correlated with reduced tissue perfusion during cardiac surgery. We aimed to evaluate the effect of stress hyperglycemia on oxygen extraction ratio (O2ER) in non-diabetic (NoDM) and non-insulin-dependent diabetic patients (NIDDM).
Methods: In this observational longitudinal study, cardiac surgery patients were grouped as NoDM and NIDDM. For both groups, blood glucose and lactate levels, and hemodynamic measurements (arterial pressures, heart rate, oxygen delivery and consumption, O2ER, and systemic vascular resistance) were performed at four intraoperative time points.
Results: A total of 83 consecutive adult patients were analyzed. In NoDM group, the rate of stress hyperglycemia was 78%. There was significant difference between the groups at the end of operation time point in terms of O2ER. NIDDM patients had 1.22 times higher O2ER values than those with NoDM.
Conclusion: Stress-induced hyperglycemic response during cardiac surgery was more severe in NoDM patients than in patients with NIDDM. In terms of the O2ER parameter that reflects tissue oxygenation, NIDDM patients had significantly higher O2ER values than NoDM patients. When taken into account, O2ER reflects the total outcome of small changes on microcirculation, we can highlight the conclusion that NIDDM patients undergoing cardiac surgery have greater tissue oxygen demand/supply imbalance compared to NoDM patients.
Amaç: Kalp cerrahisi geçiren hastaların yaklaşık %30'unda diabetes mellitus (DM) öyküsü ve DM olmayan hastaların yaklaşık %60-80'inde stres hiperglisemisi vardır. Bu da kalp cerrahisi sırasında azalmış doku perfüzyonu ile ilişkilendirilebilir. Bu çalışmada, diyabetik olmayan (NoDM) ve insüline bağımlı olmayan diyabetik hastalarda (NIDDM) stres hiperglisemisinin oksijen ekstraksiyon oranı (O2ER) üzerindeki etkisinin değerlen-dirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Bu gözlemsel çalışmada, kalp cerrahisi hastaları NoDM ve NIDDM olarak gruplandırıldı. Her iki grup için; kan şekeri, laktat seviyeleri ve hemodinamik ölçümler (arteryel basınçlar, kalp hızı, oksijen iletimi ve tüketimi, O2ER, sistemik vasküler direnç) dört intraoperatif zaman noktasında yapıldı.
Bulgular: Çalışmada 83 yetişkin hasta analiz edildi. NoDM grubunda stres hiperglisemi oranı %78 idi. O2ER açısından operasyon bitiş zamanı noktasında gruplar arasında anlamlı fark vardı. NIDDM hastaları, NoDM'li hastalardan 1,22 kat daha yüksek O2ER değerlerine sahipti.
Sonuç: Kardiyak cerrahi sırasında strese bağlı hiperglisemik yanıt, NoDM hastalarında NIDDM hastalarına göre daha şiddetliydi. Doku oksijenasyonunu yansıtan O2ER parametresi açısından, NIDDM hastaları, NoDM hastalarına göre anlamlı olarak daha yüksek O2ER değerlerine sahipti. O2ER, mikrosirkülasyon üzerindeki küçük değişikliklerin toplam sonucunu yansıttığından, kalp cerrahisi geçiren NIDDM hastalarının NoDM hastalarına kıyasla daha fazla doku oksijen talebi/sunumu dengesizliğine sahip olduğu sonucuna varılabilir.