Hastalarýn nöromüsküler bloke edici ajanlara (NMB) duyarlýlýklarý farklý olduðu için nöromüsküler bloke edici ajan alan tüm hastalar monitorize edilmelidir. Periferik sinir stimulatöründen saðlanan bilgiler; etkinin baþlama zamanýnýn belirlenmesinde, nöromüsküler (NM) blokajýn titrasyonunda yol göstermede, ilaçla hýzlandýrýlmýþ antagonizmaya baþlama için en uygun zamaný anlamada ve bu antagonizmanýn yeterliliðini ortaya koymakta kullanýlýr. Nöromüsküler fonksiyonun derecesini belirlemede sýklýkla elektriksel uyarýlar kullanýlýr. Genellikle gözle veya muayene yoluyla kasýn sinir sitimulasyonuna verdiði yanýt veya kliniði deðerlendirilir. Günümüzde klinik kullanýmda ticari olarak bulunan basit ve güvenilir bir yöntem olan akseleromiyografi bu amaçla kulanýlmaktadýr.

Göz çevresindeki kaslar, “Orbicularis Oculi” ve “Corrugatör supercili”, larenks kaslarýnýn gevþemesini diðer kaslara göre daha iyi yansýtýrlar. Bu nedenle entübasyon koþullarýnýn yeterliliðini belirlemede iyi bir seçenek olabilir. “Adductor Pollicis Longi” ve üst solunum yollarýnýn kaslarý da NMB’lere en hassas kaslardýr ve bloðun geri dönmesi en uzun sürenlerdendir. Ekstübasyon için de bu kasýn monitorizasyonu daha uygundur.

Son yirmi yýlda kalp cerrahisinde büyük ilerlemeler elde edilmiþtir. Anestezideki geliþmelerde sýklýkla cerrahi koþullardaki deðiþmeye baðlýdýr. Kalp cerrahisinde NM blokajýn saðlanmasý ve takibinde NM monitorizasyonun önemli yer tuttuðu durumlar: 1) Diyafragmanýn tam hareketsizliðinin gerektiði, tek akciðer ventilasyonun uygulandýðý, dolayýsýyla yüksek dozlarda NMB’lerin kullanýldýðý, sýk tekrarlanan kas gevþetici dozlarý veya infüzyonla NMB verilen hastalar. 2) Kalp cerrahisi sonrasý hýzlý ekstübasyon (1-6 saat) planlanan olgular, 3) Postoperatif dönemde ekstübasyonu geciktiren rezidüel paralizinin varlýðýnýn ortaya konulmasý ve önlemesinin gerektiði durumlardýr.

AMAÇ: Tek akciðer ventilasyonu (TAV) esnasýnda çift akciðer ventilasyon sürecine benzer soluk hacmi uygulanmasý önerilmektedir. Öte yandan yeni çalýþmalar düþük soluk hacmi kullanýmýnýn, daha az enflamasyon yanýtý ile birlikte olduðunu göstermektedir. Bu çalýþmanýn amacý TAV sýrasýnda geleneksel yüksek soluk hacim yaklaþýmý ile azaltýlmýþ soluk hacmi (TV) uygulamasýnýn oksijenasyon üzerine etkilerini karþýlaþtýrmaktýr.
YÖNTEMLER: Elektif akciðer rezeksiyonu planlanan 31 hastaya TAV sýrasýnda iki farklý ventilasyon modeli, iki bölüm halinde basýnç kontrollü modda uygulandý. Çift akciðer ventilasyonunda (ÇAV) normokapniyi saðlayacak TV ayarlandý. Sonrasýnda TAV sýrasýnda ya normokarbiyi saðlayacak TV korunarak (normokarbik evre; EN) ya da basýnç korunup hiperkarbiye izin vererek yapay solunum sürdürüldü (hiperkarbik evre; EH). Çalýþmanýn her iki evresi tüm olgularda iki aþamalý olarak uygulandý. Her aþamada PaO2, PaCO2, TV ve Qs/Qt kaydedildi.
BULGULAR: Çalýþmamýzda EH’de EN’ye göre TV deðerleri anlamlý olarak düþük (sýrasýyla 399±136 mL ve 569±180 mL; p<0.001) bulunurken PaCO2 deðerleri EH’de anlamlý olarak yüksek (46±7.6 mmHg ve 39.1±6.2 mmHg vs; p<0.001) bulunmuþtur. Yine EH’de PaO2 deðerleri bir miktar düþük seyretmiþ, ancak bu düþüklük istatistiksel anlamlýlýk göstermemiþtir. Benzer þekilde Qs/Qt oranýnda iki evre arasýnda anlamlý fark gözlenmemiþtir.
SONUÇ: Düþük TV uygulamasý TAV sýrasýnda oksijenasyonda ciddi deðiþikliðe yol açmadýðýndan, çekincesiz olarak kullanýlabilir.

Tek akciðer ventilasyonu, torakal cerrahi giriþimler sýrasýnda genellikle uygulanan bir tekniktir. Bu olgu sunumunda, yeniden þekil verilen sað-taraflý çift lümenli tüp (ÇLT) ile gerçekleþtirilen sol endobronþiyal entübasyon uygulamasý sunuldu. Akciðer kanseri nedeniyle 60 yaþýnda erkek olguya sað üst lobektomi planlandý. Cerrahi giriþim günü uygun çapta sol-taraflý ÇLT’ün mevcut olmamasý nedeniyle, sað-taraflý ÇLT’ye iki kademeli manevra ile sol-taraflý ÇLT benzeri þekil verildi ve bu ÇLT kullanýlarak sol endobronþiyal entübasyon gerçekleþtirildi. Cerrahi giriþim sorunsuz tamamlandý. Olgu yoðun bakým ünitesine spontan solunumda transport edildi. Bir gün yoðun bakýmda kalan olgu daha sonra servise çýkarýldý.

Giriþ: Bronkojenik kistler embriyolojik dönemde trakeobronþiyal sistemin anormal geliþmesi sonucu meydana gelen ve genellikle akciðer parankimi veya mediasten yerleþimli olan lezyonlardýr.

Olgu sunumlarý: Radyolojik tetkikler sonucunda tespit edilen 3 erkek ve 2 kadýn bronkojenik kist olgusu kliniðimizde takip edilmiþtir. Bronkojenik kistler olgulardan 3’ünde mediastinal, 1’inde intraparankimal ve 1’inde ise jugulum bölgesinde cilt altý yerleþimliydi. Dört olguda tek akciðer ventilasyonunun uygulandýðý standart posterolateral torakotomi insizyonu 1 olguda ise lokal anestezi altýnda jugulumda yapýlan horizontal kesi ile kistik yapý duvar ve epitelinin tamamýný içerecek þekilde total olarak rezeke edildi. Torakotomi uygulanan olgularda postoperatif dönemde hasta kontrollü analjezi yöntemi ile etkili bir analjezi saðlandý. Histopatolojik inceleme ile bronkojenik kist tanýsý konulan olgularýn tümü sorunsuz olarak taburcu edildi. Olgular 6 ay-2 yýl arasýnda takip edilmiþ ve hiçbirisinde uzun dönemli komplikasyon ve nüks görülmemiþtir.

Sonuç: Bronkojenik kistlerin cerrahi komplet rezeksiyonu hem kesin patolojik tanýnýn konulmasýný hem de tam kür elde edilmesini saðlamaktadýr. Etkin bir anestezi yönetimi ve postoperatif hasta kontrollü analjezi uygulamalarý olgularýn konforlarýný artýrmakta ve iyileþme sürecini hýzlandýrmaktadýr.

Kronik obstrüktif akciðer hastalýðý (KOAH), toraks dýþý cerrahi giriþimlerde anestezi uygulamasýndaki önemli risk faktörlerinden biridir. Göðüs cerrahisinde bu risk belirgin olarak artmaktadýr. KOAH’lý hastalarda hem operasyon sýrasýnda hem de postoperatif dönemde atelektazi, pnömoni gibi komplikasyonlar sýk görüldüðünden anestezi yaklaþýmý oldukça önemlidir. Burada sað akciðerde amfizem, sað hemitoraksta pnömotoraks ve kalp fonksiyonlarý bozulmuþ olan, torakal epidural anestezi kullanýlarak bül rezeksiyonu yapýlan 70 yaþýndaki erkek hasta sunulmuþtur.